Επιφανειακό οργανικό στρώμα (thatch)
Το στρώμα αποτελείται από το σύνολο των ζώντων και νεκρών βλαστών, φύλλων, ριζών κ.α., που βρίσκεται πάνω στην επιφάνεια του εδάφους αλλά κάτω από τη βλαστική ζώνη (φύλλωμα) του χλοοτάπητα. Το μεγαλύτερο μέρος του στρώματος αποτελείται κυρίως από ιστούς που αποσυντίθενται σχετικά δύσκολα, ήτοι ρίζες, ριζώματα, στόλωνες, στελέχη και κολεούς φύλλων. Ωστόσο, τα φύλλα επειδή αποσυντίθενται πολύ γρήγορα/εύκολα, προσφέροντας άμεσα θρεπτικά στοιχεία στο έδαφος και γι αυτό το λόγο δεν συμβάλλουν σε μεγάλο βαθμό στη δημιουργία του στρώματος.
Ένα λεπτού πάχους στρώμα (περίπου 5-7 mm) είναι επιθυμητό, διότι προσφέρει μια μαλακή στρώση πάνω στην επιφάνεια του εδάφους η οποία μειώνει την συμπίεσή του εδάφους, ενώ ταυτόχρονα προστατεύει τον χλοοτάπητα αυξάνοντας την ανθεκτικότητά του έναντι της τριβής και της φθοράς κατά τη χρήση του. Επιπλέον, προστατεύει τον χλοοτάπητα και από τις ακραίες ξηροθερμικές συνθήκες του καλοκαιριού, αλλά και από τις χαμηλές χειμερινές θερμοκρασίες.
Αντιθέτως, ένα υπερβολικά μεγάλο πάχος στρώματος, μεγαλύτερο των 10 mm, δημιουργεί προβλήματα στον υπερκείμενο χλοοτάπητα, περιορίζοντας την κινητικότητα του αέρα, του νερού και θρεπτικών στοιχείων προς το εσωτερικό του εδάφους. Ειδικότερα, οι ρίζες αρχίζουν τα ανεβαίνουν από το εσωτερικό του εδάφους προς την επιφάνειά του αλλά και να εισχωρούν μέσα στο στρώμα. Όσο πιο παχύ το στρώμα τόσο μεγαλύτερο μέρος των ριζών μετατοπίζεται από το έδαφος και εισέρχεται μέσα στο στρώμα, ενώ όλο και λιγότερες ρίζες μένουν εντός εδάφους. Το φαινόμενο αυτό καθιστά το ριζικό σύστημα του χλοοτάπητα εκτεθειμένο και ευάλωτο στις ξηροθερμικές συνθήκες του καλοκαιριού. Ως αποτέλεσμα αυτού του φαινομένου, ο χλοοτάπητας υπόκειται σε υδατική καταπόνηση (water stress) πολύ συχνά κατά τις θερμές περιόδους του έτους. Επιπλέον, εάν ένα παχύ στρώμα στεγνώσει κατά τη διάρκεια πολύ θερμών ημερών, τότε το στρώμα γίνεται υδροφοβικό (αντιστέκεται στη διαβροχή). Αυτό οδηγεί σ’ ελλιπή πρόσληψη νερού από το ριζικό σύστημα του χλοοτάπητα και ως εκ τούτου τη δημιουργία στεγνών ή ακόμη και ξερών κηλίδων στην επιφάνεια αυτού, έστω και εάν ο χλοοτάπητας αρδεύεται με τις εποχιακά σωστές δόσεις άρδευσης (ποσότητες νερού). Επιπροσθέτως, η κακή φυσιολογική κατάσταση και ως εκ τούτου η μειωμένη ευρωστία ενός χλοοτάπητα με παχύ στρώμα, τον καθιστά ευάλωτο σε μυκητολογικές και εντομολογικές προσβολές, υποβαθμίζοντας ακόμη περισσότερο την εικόνα του.